Sjaan Nel Konijn
Coco van Rijn
‘De chauffeur trok zijn handen van het stuur en maakte een snurkend geluid. ‘Je kunt hier slapend rijden,’ zei hij. ‘Dit is de saaiste plek waar ik ooit geweest ben.’
Daar zijn de elfjarige Sjaan Nel en haar vriend Storm het niet mee eens. Zeker, hun dorp Bitterkerk, is nauwelijks de naam waard, er staan nog maar weinig huizen nadat de burgemeester – die eigenlijk geen burgemeester is, maar een dorpsmanager – al veel oude huizen gesloopt heeft. De bewoners zijn naar de stad getrokken.
Er is geen winkel meer, behalve dan het Haantje, waar je niet al te smakelijke biologisch-ecologische producten kan kopen.
Er is ook geen school in Bitterkerk. Er komt een meester naar het dorp om bij Lidewij thuis les te geven aan de paar kinderen die het dorp rijk is. Dat zijn Sjaan Nel, Storm en Pien.
Sjaan Nel zou eigenlijk Chanel moeten heten, want zo had haar moeder het bedacht. Zij is de enige die die haar zo noemt. Haar moeder zelf heet Madeleine Konijn, hetgeen ze uitspreekt als Co Nine. Want mama is nogal deftig. Ze woont in het voorhuis, gescheiden van het achterhuis waar Sjaan woont met haar vader, die ze Barre noemen. Sjaans ouders hebben eigenlijk een prima oplossing gevonden voor het feit dat ze zo verschillen. Of Sjaan er ook blij mee is?
Ze gaat eigenlijk veel liever naar Storms huis, dat behalve winkel en school ook een buurthuis is en waar ze vaak friet eten.
En dan breekt de pleuris uit: de zogenaamde burgemeester heeft allerlei plannen om een toeristisch, dus winstgevend project te maken van het dorp, en hij vindt een welwillend medestander in mevrouw Konijn. De niet te onderschatten tegenstanders zijn natuurlijk vooral Sjaan Nel, Storm en Pien.
De burgemeester lijkt te gaan winnen, want het is ineens niet veilig meer bij het Haantje! Er breekt brand uit, er vallen pannen van het dak, en Storm valt zomaar ineens door de trampoline…
‘Alle mensen zijn een beetje gestoord,’ zei Barre. ‘Dat hoort erbij. Soms zou ik willen dat we allemaal dieren waren. Die doen gewoon hun ding zonder een ander onnodig kwaad te doen.’ Hij rekt zich uit. ‘Als ik zou mogen kiezen, dan zou ik het liefst geboren zijn als Vlo (=de kat). Dan zou ik de hele dag gaan liggen slapen in het raamkozijn.’
‘En ik zou als vis lekker de wereldzeeën verkennen,’ zei ik. ‘En als het me niet zou bevallen, zou ik gewoon een andere oceaan opzoeken.’
Een leuk verhaal dat de moderne tijd goed weergeeft: die eeuwige projecten die geld op moeten leveren hetgeen ten koste gaat van gezellige kleine dorpskernen. Er wordt leuk met namen gegoocheld, en er zit een goede spanningslijn in. De karakters worden goed uitgewerkt, met Sjaan Nel als ik-figuur kan de jonge lezer prima uit de voeten. Ze is een eigentijds kind dat graag zou willen dat de wereld anders is, beter in haar ogen, en daarvoor haar best doet. Daarvoor moet ze leren omgaan met teleurstellingen en andersdenkenden.
Ook al is het hoofdplot op zich vrij voorspelbaar, het blijft prettig leesbaar, ook omdat Coco van Rijn er extra verhaallijntjes in verwerkt heeft. En humor!
Leuke tekeningen fleuren dit geslaagde debuut extra op!